Czy tęsknicie za pracą ?

Witam serdecznie,

w moim mieście jeszcze można w sklepach kupić wszystko. Puste półki były tylko na początku paniki. Towar jest dostarczony, ludzie mogą kupić co chcą. W jednym z mniejszych sklepów było napisane, że w sklepie może przebywać maksymalnie 5 osób.

Ja nie wiem kiedy wrócę do pracy. Miałam iść w poniedziałek pomagać w sprawach nie związanych z moją Stefą, ale takich co są przydatne dla budynku. Niestety dostałam informację - chyba do kolejnego piątku nie mogę tam iść. Lubię moją pracę jako pracę z klientami. Jest ciężko, ludzie są dziwni, ale taka praca mi pomogła. Dzięki takiej pracy jestem silniejsza, jestem odporna na stres i jak jest awantura to mogę zachować spokój i nie dam się zniszczyć … Tak o to chodzi w awanturze, bo ktoś przyjdzie mnie nastraszyć … Jest ciężko, ale w sumie nawet śmiesznie. Siedzę w domu od 1.5 tygodnia i mam już sny o tej pracy :D i nie mogę się doczekać powrotu. Wszystko mi się podoba w tej pracy i jestem zadowolona z niej ….

Pracowałam od początku studiów i zawsze w podobnym charakterze. Zawsze z ludźmi. Pomagałam dekorować sale na imprezy, przygotowywać wystój, uczestniczyłam w dużych i małych  imprezach firmowych jako pracownik  i zawsze obserwowałam ludzi. Patrzyłam jak się bawią, upijają, płaczą…

Gdy obserwowałam rodzinne uroczystości, tęskniłam za moją rodziną. My rzadko gdzieś wychodziliśmy i myślałam o tym, że szkoda iż nie było Takich doświadczeń w moim życiu.

Zawsze gdy klienci  mieli jakiś problem starałam się im pomóc z wszystkich sił. Lubiłam się nimi opiekować. Uczestniczyłam w weselu, pomogłam Pani naprawiać suknię, ponieważ jej się troszkę  zepsuła.

Pamiętam jak pracowałam w jednym hotelu. To było najgorsze doświadczenie. Było to cztery lata teamu.  Jak wszystkie moje prace byłby super tak w jednym z hoteli niestety nie. Nie miałam stałego miejsca pracy. Zapisałam się do firmy – z nią miałam umowę , w której dostawałam propozycje na zarobek i mogłam przyjąć bądź odrzucić.

Takie osoby jak ja zawsze miały jakiegoś opiekuna. Osobę, która wysyła zgłoszenie na zapotrzebowanie. Ja potrzebowałam pieniędzy więc chciałam pracować. Rozmawiałam z klientami po niemiecku, po angielsku. Obsługiwałam prywatne imprezy, gdzie klienci mówili do mnie pozytywne słowa i raczej starałam się dotrzymać im miłego towarzystwa. Naprawdę nawet sobie robiliśmy razem zdjęcia. Były grupy zagraniczne i zawsze ktoś miał jakieś wymagania więc rozmawiałam z nimi i ustalałam czego potrzebują po angielsku lub niemiecku. Wiele osób zatrudnionych tam albo się bali podejść albo nic nie rozumieli.

Obsługiwaliśmy grupy z Niemiec i rozmawiałam z nimi po niemiecku na różne tematy.  Oni byli szczęśliwi, że ktoś umie ich język i sami chcieli porozmawiać. Starałam się jak umiałam.

Mój opiekun …. Był osobą Bardzo nie dobrą. Przychodził rządzić i ustawiał wszystkich jak w wojsku. Krzyczał jak opętany. Bardzo mnie nie lubił i męczyłam się z nim.  To było kilka lat temu, ale zostało w mojej pamięci na zawsze. Na pewno ktoś kto kieruje ludźmi nie powinien się wyżywać emocjonalnie na pracownikach. W sumie to po pewnym czasie bałam się tej osoby…. Napisałam do zleceniodawcy, że nie dam rady więcej przychodzić do tego miejsca, bo jest okropnie. Opowiedziałam wszystkie swoje sytuacje i przestałam dręczyć tą osobę swoją obecnością.

Miałam w głowie taki plan, że chcę pogadać z dyrektorem tego miejsca i opowiedzieć o danych sytuacjach, ale nie zrobiłam tego. Zaczynałam pracę, byłam młoda i wystraszona życia. Uznałam, że nie chcę być niemiła. Chciałam być dobra… Ale słuchajcie czy Wy byście poszli do Dyrektora i powiedzieli co Was męczy ? ( To nie jest Wasz pracodawca, jesteście tam gościnnie, chcecie pomoc w brakach pracowniczych , traktują Was jak gówno, nie znacie się z Dyrektorem )

Ja tak po moich przemyśleniach patrzę na różne sytuacje i uczę się dopiero walki o swoje. Uważam, że jak ja bym była tą wredną osobą jako opiekun szybko by mi ktoś z podwładnych wywinął takie numery co bym się nie pozbierała. Wiem, że dla mnie nikt nie miałby litości. Wiecie o co chodzi ? To po latach jest w mojej głowie. … Opiekun był ze mnie nie zadowolony, bo mnie nie polubił i nawet nie wiem czy kogokolwiek w życiu polubił.

Więc pytania na dzisiaj do Was :

- Jak radzić sobie z Mobbingiem ?

- Gdzie szukać pomocy ?

- Jakie cechy charakteru powinien mieć Opiekun ?

- Jak dojść na wysokie stanowisko, kiedy wszyscy się nas boją ? ?  

I warmly welcome,

in my city you can still buy everything in the stores. Empty shelves were only at the beginning of the panic. Goods are delivered, people can buy whatever they want. One of the smaller stores stated that there could be a maximum of 5 people in the store.

I don't know when I'll get back to work. I was to go on Monday to help in matters not related to my nature of work, but in matters useful for the building. Unfortunately, I got the information - I can't go there until next Friday. I like my job as working with clients. It's hard, people are weird, but such work helped me. Thanks to such work, I am stronger, I am resistant to stress, and if there is a lot of shouting, I can stay calm and not be destroyed ... That's what this quarrel is about, because someone will come to scare me ... It is difficult, but all in all fun. I have been sitting at home for 1.5 weeks and I am dreaming about this job: D and I can't wait to return. I like everything in this job and I'm happy with it ...

I have worked since the beginning of my studies and always had a similar character. Always with people. I helped decorate the reception rooms, prepare the decor, participated in large and small company events as an employee and always watched people. I watched them play, get drunk, cry ...

When I watched family celebrations, I missed my family. We rarely went out and thought it a pity that there were no such experiences in my life.

Whenever customers had a problem, I tried to help them with all my strength. I liked to look after them. I participated in the wedding, I helped you fix the dress because it broke a little.

I remember working in one hotel. It was the worst experience. That was four years ago. Like all my work, it would be great in one of the hotels, unfortunately not. I didn't have a permanent workplace. I signed up for a company - I had a contract with her, in which I received earnings proposals and could accept or reject.

People like me have always had a guardian. The person who sends the request. I needed money, so I wanted to work. I spoke to clients in German and English. I served private events where clients told me positive words, or rather tried to keep them company. We really even took pictures together. There were foreign groups and someone always had certain requirements, so I talked to them and arranged what they needed, in English or German. Many people employed there were afraid of getting closer or did not understand anything.

We served German groups and talked to them in German on various topics. They were glad that someone knew their language and wanted to speak for themselves. I tried my best.

My guardian ... He was a very bad man. He came to rule and set everyone up like an army. He screamed like a man possessed. He didn't like me much, and I fought him. It was a few years ago, but it always remained in my memory. Certainly, someone who manages people should not show emotions among employees. All in all, after some time I was afraid of this person ... I wrote to the Employer that I can't come to this place anymore because it is terrible. I told all my situations and stopped tormenting this person with my presence.

I had a plan in my head that I wanted to talk to the director of this place and talk about situations, but I didn't do it. I started work, I was young and I was afraid of life. I decided I didn't want to be mean. I wanted to be good ... But listen, you will go to the headmaster and tell you what bothers you? (This is not your employer, you are there hospitably, you want to help with employee shortages, treat you as shit, you do not know the director)

After my thoughts, I look at different situations and just learn to fight for myself. I think that if I was a mean person as a parent, quickly someone from my subordinates would get such consequences from me that I would not return. I know that nobody would have pity for me. Do you know what's going on? It was in my head after years. ... The person was not happy with me because he did not like me, and I do not even know if he liked someone in his life.

So questions for today for you:

- How do you deal with bullying?

- Where to look for help?

- What character traits should the Manager have?

- How do you get high when everyone is afraid of us? ?

Hallo

In meiner Stadt kann man immer noch alles in den Läden kaufen. Die Regale waren leer, als die Leute in Panik gerieten. Waren werden geliefert, Menschen können kaufen, was sie wollen. In einem der kleineren Geschäfte wurde festgestellt, dass das Geschäft maximal 5 Personen haben kann.

Ich weiß nicht, wann ich wieder arbeiten werde. Ich sollte am Montag gehen, um bei Angelegenheiten zu helfen, die nicht mit meiner Art von Arbeit zusammenhängen, aber Angelegenheiten, die für das Gebäude nützlich sind. Leider habe ich Informationen erhalten - ich kann nicht dorthin gehen - bis nächsten Freitag. Ich mag meinen Job als Arbeit mit Kunden. Es ist schwer, die Leute sind komisch, aber solche Arbeit hat mir geholfen. Dank dieser Arbeit bin ich stärker, ich bin resistent gegen Stress und wenn es viele Schreie gibt, kann ich ruhig bleiben und nicht zerstört werden ... Darum geht es in diesem Streit, weil jemand kommen wird, um mich zu erschrecken ... Es ist schwierig, aber es macht tatsächlich Spaß . Ich war 1,5 Wochen zu Hause und träume von diesem Job: Ich kann es kaum erwarten, wiederzukommen. Ich mag alles in diesem Job und bin zufrieden damit ...

Ich arbeite seit Beginn meines Studiums und hatte immer einen ähnlichen Charakter. Immer mit Menschen. Ich half bei der Dekoration der Räume, bereitete Dekorationen vor, nahm als Angestellter an großen und kleinen Firmenveranstaltungen teil und beobachtete immer Menschen. Ich sah das Leben weitergehen, mich betrinken, weinen ...

Als ich Familienfeiern sah, vermisste ich meine Familie. Wir sind selten ausgegangen und es ist schade, dass es in meinem Leben keine solchen Erfahrungen gab.

Jedes Mal, wenn Kunden ein Problem haben, habe ich versucht, ihnen mit aller Kraft zu helfen. Ich habe mich gern um sie gekümmert. Ich nahm an der Hochzeit teil und half, das Kleid zu reparieren, weil es ein wenig zerbrach.

Ich erinnere mich, in einem Hotel gearbeitet zu haben. Es war die schlimmste Erfahrung. Das war vor vier Jahren. Wie alle meine Arbeiten wäre es in einem der Hotels großartig, leider nicht. Ich hatte keinen festen Job. Ich habe mich für eine Firma angemeldet - ich hatte einen Vertrag mit ihr, um Vorschläge zu erhalten und sie anzunehmen oder abzulehnen.

Leute wie ich hatten immer einen Vormund. Die Person, die die Anfrage sendet. Ich brauchte Geld, also wollte ich arbeiten. Ich habe mit Kunden auf Deutsch und Englisch gesprochen. Ich diente privaten Veranstaltungen, bei denen Kunden mir positive Worte sagten oder versuchten, ihnen Gesellschaft zu leisten. Wir haben tatsächlich zusammen fotografiert. Es gab ausländische Gruppen und jemand hatte immer spezielle Anforderungen, also sprach ich mit ihnen und arrangierte, was sie brauchten, auf Englisch oder Deutsch. Viele, die dort arbeiteten, hatten Angst, näher zu kommen oder verstanden nichts.

Wir haben deutschen Gruppen gedient und mit ihnen über verschiedene Themen auf Deutsch gesprochen. Sie waren froh, dass jemand ihre Sprache kannte und sprechen wollte. Ich habe mein Bestes versucht.

Mein Vormund ... Er war ein sehr schlechter Mann. Er kam, um zu regieren und alle wie eine Armee aufzubauen. Er schrie wie ein Besessener. Er mochte mich nicht sehr und ich kämpfte gegen ihn. Es war vor ein paar Jahren, aber ich habe mich immer daran erinnert. Sicherlich sollte jemand, der Menschen verwaltet, keine Emotionen unter den Mitarbeitern zeigen. Zusammenfassend hatte ich nach einiger Zeit Angst vor dieser Person ... Ich schrieb dem Arbeitgeber, dass ich nicht mehr an diesen Ort gelangen könne, weil es schrecklich sei. Ich erzählte von all meinen Situationen und hörte auf, diese Person mit meiner Anwesenheit zu foltern.

Ich hatte vor, mit dem Direktor dieses Ortes zu sprechen und über Situationen zu sprechen, aber ich hatte nicht den Mut. Ich fing an zu arbeiten, ich war jung und ich hatte Angst vor dem Leben. Ich entschied, dass ich nicht gemein sein wollte. Ich wollte gut sein ... Aber hör zu, du wirst zum Schulleiter gehen und dir sagen, was dich stört? (Dies ist nicht Ihr Arbeitgeber, Sie sind gastfreundlich, Sie möchten bei Personalmangel helfen, Sie als Scheiße behandeln, Sie kennen den Direktor nicht.)

Nach meinen Gedanken betrachte ich verschiedene Situationen und lerne einfach, für mich selbst zu kämpfen. Ich denke, wenn ich eine gemeine Person wie Kiedownik wäre, hätten einige meiner Untergebenen solche Konsequenzen für mich, dass ich nicht zurückkehren würde. Ich weiß, dass niemand Mitleid mit anderen hat. Weißt du was los ist? Es war nach Jahren in meinem Kopf. ... diese Person war nicht glücklich mit mir, weil er mich nicht mochte und ich nicht einmal weiß, ob er jemanden in seinem Leben mochte.

Also Fragen an Sie heute:

- Wie gehen Sie mit Mobbing um?

- Wo finde ich Hilfe?

- Welche Charaktereigenschaften sollte ein Manager haben?

- Wie kann eine Karriere wachsen, wenn alle Angst vor uns haben? ?

Olá

Na minha cidade, você ainda pode comprar tudo nas lojas. As prateleiras estavam vazias quando as pessoas começaram a entrar em pânico. As mercadorias são entregues, as pessoas podem comprar o que quiserem. Uma das lojas menores afirmou que a loja pode ter no máximo 5 pessoas.

Não sei quando voltarei ao trabalho. Na segunda-feira, fui ajudar em assuntos que não estão relacionados ao meu tipo de trabalho, mas são úteis para a construção. Infelizmente, recebi informações - não posso ir até lá - até a próxima sexta-feira. Eu gosto do meu trabalho como trabalhando com clientes. É difícil, as pessoas são do jeito que são, mas esse trabalho me ajudou. Graças a esse trabalho, sou mais forte, sou resistente ao estresse e, se houver muitos gritos, posso ficar calmo e não ser destruído ... Esse é o ponto dessa disputa, porque alguém virá me assustar ... É difícil, mas é muito legal . Fiquei em casa por 1,5 semanas e sonho com esse trabalho: mal posso esperar para voltar. Gosto de tudo neste trabalho e estou feliz com isso ...

Trabalho desde o início dos meus estudos e sempre tive um caráter semelhante. Sempre com pessoas. Ajudei a decorar salas, preparei decorações, participei de eventos para grandes e pequenas empresas como funcionário e sempre observei as pessoas. Eu vi a vida acontecendo, pessoas ficando bêbadas, chorando ...

Quando vi celebrações em família, senti falta da minha família. Nós raramente saíamos e é uma pena que não tenha havido experiências na minha vida.

Toda vez que os clientes têm um problema, tento ajudá-los com toda a minha força. Eu gostava de cuidar deles. Eu assisti ao casamento e ajudei a consertar o vestido porque ele quebrou um pouco.

Lembro-me de trabalhar em um hotel. Foi a pior experiência. Isso foi há quatro anos. Como todo o meu trabalho, seria ótimo em um dos hotéis, infelizmente não era. Eu não tinha um emprego permanente. Eu assinei um contrato com a empresa - eu tinha um contrato com ela para receber propostas e aceitá-las ou rejeitá-las.

Pessoas como eu sempre tiveram um professor. A pessoa que envia a inscrição. Eu precisava de dinheiro, então queria trabalhar. Conversei com clientes em alemão e inglês. Participei de eventos particulares, onde os clientes me disseram palavras positivas ou tentaram me fazer companhia. De fato, tiramos fotos juntos. Havia grupos estrangeiros e alguém sempre tinha requisitos específicos, então conversei com eles e organizei o que eles precisavam, em inglês ou alemão. Muitos que trabalhavam lá tinham medo de se aproximar ou não entendiam nada.

Servimos grupos alemães e conversamos com eles sobre vários tópicos em alemão. Eles ficaram contentes por alguém conhecer sua língua e querer falar. Eu tentei o meu melhor.

Meu guardião ... Ele era um homem muito ruim. Ele veio para governar e estabelecer todos como um exército. Ele gritou como um homem possuído. Ele não gostou muito de mim e eu lutei com ele. Isso foi há alguns anos atrás, mas eu sempre me lembrei disso. Certamente, alguém que gerencia pessoas não deve demonstrar emoções entre os funcionários. Em suma, depois de um tempo eu tinha medo dessa pessoa ... escrevi para o empregador que não podia mais chegar a esse lugar porque era horrível. Eu contei sobre todas as minhas situações e parei de torturar essa pessoa com a minha presença.

Eu tinha um plano para conversar com o diretor deste lugar e conversar sobre situações, mas não tive coragem. Comecei a trabalhar, era jovem e tinha medo da vida. Eu decidi que não queria ser má. Eu queria ser bom ... Mas escute, você vai ao gerente e diz a ele o que te incomoda? (Este não é seu empregador, você é hospitaleiro, deseja ajudar com a escassez de funcionários, trata você como uma merda, não conhece o diretor.)

De acordo com meus pensamentos, olho para situações diferentes e apenas aprendo a lutar por mim. Penso que, se eu fosse uma pessoa tão má como um gerente, alguns de meus subordinados logo teriam tantas consequências para mim que não voltaria. Eu sei que ninguém sente pena dos outros. Você sabe o que está acontecendo? Estava na minha cabeça depois de anos. ... essa pessoa não estava feliz comigo porque não gostava de mim e eu nem sei se ele gostava de alguém em sua vida.

Então, perguntas para você hoje:

- Como você lida com o bullying?

- Onde posso encontrar ajuda?

- Quais traços de caráter um gerente deve ter?

- Como uma carreira pode se desenvolver quando todos têm medo de nós? ?

Hallo

In mijn stad kun je nog steeds alles kopen in de winkels. De planken waren leeg toen mensen in paniek raakten. Goederen worden bezorgd, mensen kunnen kopen wat ze willen. Een van de kleinere winkels gaf aan dat de winkel plaats biedt aan maximaal 5 personen.

Ik weet niet wanneer ik weer aan het werk ga. Maandag moest ik helpen bij zaken die niets met mijn soort werk te maken hebben, maar wel nuttig zijn in het gebouw. Helaas ontving ik informatie - ik kan er niet komen - tot aanstaande vrijdag. Ik werk graag met klanten. Het is moeilijk, mensen zijn zoals ze zijn, maar deze baan heeft me geholpen. Dankzij dit werk ben ik sterker, kan ik stress weerstaan ​​en als er veel geschreeuw is, kan ik kalm zijn en niet vernietigd worden ... Dat is het punt in dit geschil, omdat iemand me bang maakt ... Het is moeilijk maar het is echt gaaf. Ik bleef 1,5 week thuis en droom van deze baan: ik kan niet wachten om terug te keren. Ik vind alles in deze baan leuk en ik ben er blij mee ...

Ik werk sinds het begin van mijn studie en heb altijd een soortgelijk karakter gehad. Altijd bij mensen. Ik hielp met het inrichten van kamers, maakte decoraties, nam als medewerker deel aan evenementen voor grote en kleine bedrijven en keek altijd naar mensen. Ik zag het leven, dronken, huilend ...

Toen ik familie-evenementen zag, miste ik mijn familie. We gingen zelden uit en het is jammer dat er geen ervaringen in mijn leven waren.

Wanneer klanten een probleem hebben, probeer ik ze met al mijn kracht te helpen. Ik vond het heerlijk om voor ze te zorgen. Ik woonde de bruiloft bij en hielp bij het repareren van de jurk omdat deze een beetje brak.

Ik herinner me dat ik in een hotel werkte. Het was de ergste ervaring. Dat is vier jaar geleden. Net als al mijn werk zou het in elk hotel geweldig zijn, maar helaas niet. Ik had geen vaste baan. Ik heb een contract getekend met het bedrijf - ik had een contract met haar om voorstellen te ontvangen en ze te accepteren of af te wijzen.

Mensen zoals ik hebben altijd een leraar gehad. Persoon die de aanvraag indient. Ik had geld nodig, dus ik wilde werken. Ik sprak met klanten in het Duits en Engels. Ik nam deel aan privé-evenementen waar klanten me positieve woorden vertelden of probeerden me gezelschap te houden. We hebben zelfs samen foto's gemaakt. Er waren buitenlandse groepen en iemand had altijd specifieke eisen, dus ik sprak met hen en organiseerde wat ze nodig hadden, in het Engels of Duits. Velen die daar werkten, waren bang om iets te benaderen of te begrijpen.

We dienen Duitse groepen en praten met hen over verschillende onderwerpen in het Duits. Ze waren blij dat iemand hun taal kende en wilde spreken. Ik heb mijn best gedaan.

Mijn voogd ... Hij was een heel slechte man. Hij kwam om te regeren en iedereen als een leger te vestigen. Hij schreeuwde als een gek. Hij mocht me niet zo graag en ik vocht tegen hem. Het was een paar jaar geleden, maar ik heb het me altijd herinnerd. Zeker, iemand die mensen managet, mag geen emoties tonen onder werknemers. Kortom, na een tijdje was ik bang voor deze persoon ... Ik schreef de werkgever dat ik niet meer naar deze plek kon komen omdat het vreselijk was. Ik sprak over al mijn situaties en stopte met deze persoon te martelen.

Ik had een plan om met de directeur van deze plek te praten en over situaties te praten, maar ik had niet de moed. Ik begon te werken, ik was jong en ik was bang voor het leven. Ik besloot dat ik niet gemeen wilde zijn. Ik wilde goed zijn ... Maar luister, ga naar de manager en vertel hem wat je dwars zit? (Dit is niet uw werkgever, u bent gastvrij, u wilt helpen met een tekort aan werknemers, uzelf als stront behandelen, u kent de directeur niet.)

In mijn hoofd kijk ik naar verschillende situaties en leer ik gewoon voor mezelf vechten. Ik denk dat als ik zo slecht was als manager, sommige van mijn ondergeschikten gevolgen voor mij zouden hebben dat ik niet zou terugkeren. Ik weet dat niemand medelijden heeft met anderen. Weet jij wat er aan de hand is? Het zat na jaren in mijn hoofd. ... deze persoon was niet blij met me omdat hij me niet mocht en ik weet niet eens of hij iemand in zijn leven leuk vond.

Vraag dus vandaag:

- Hoe ga je om met pesten?

- Waar kan ik hulp vinden?

- Welke karaktereigenschappen moet een manager hebben?

- Hoe kan een carrière zich ontwikkelen als iedereen bang voor ons is?